Εκθέσεις δοκιμών, μελέτες και εμπειρίες γιατρών με το PeniMaster PRO
PeniMaster PRO για τη μετεγχειρητική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη Κλινική μελέτη 2015/2016
- Καρκίνος προστάτη: ευρέως διαδεδομένος όγκος σε μεσήλικες άνδρες.
- Ο αριθμός των ασθενειών αυξήθηκε πάνω από 120% μέσα σε 10 χρόνια.
- Η αφαίρεση του προστάτη (προστατεκτομή) είναι μια καθιερωμένη και παρατεταμένη διαδικασία για τον καρκίνο του προστάτη.
- Συχνές και σημαντικές παρενέργειες:
- Η λίμπιντο (σεξουαλική επιθυμία) και η ικανότητα στύσης υποφέρουν όταν αφαιρείται ο προστάτης.
- Το μήκος του πέους μειώνεται (το πέος κονταίνει).
- διαταραχές εκσπερμάτωσης.
- Σκοπός της μελέτης: Διερεύνηση των δυνατοτήτων βελτίωσης της ποιότητας ζωής μετά από προστατεκτομή.
- Υποκείμενα της κλινικής μελέτης: 60 άνδρες μεταξύ 60-69 ετών, μετά από αφαίρεση του προστάτη λόγω καρκίνου.
- Κλινική μελέτη σύμφωνα με διεθνή ηθικά κλινικά πρότυπα.
- Η στυτική δυσλειτουργία στον καρκίνο του προστάτη εξετάστηκε επίσης ως μέρος της μελέτης.
- Υπήρχαν τρεις ομάδες σύγκρισης των 20 ανδρών η καθεμία:
- Ομάδα 1: δεν έλαβε προφύλαξη για τη διατήρηση του μήκους του πέους και της στυτικής λειτουργίας.
- Ομάδα 2: Λήψη αναστολέων PDE-5 για τρεις μήνες μετά την επέμβαση
- Ομάδα 3: Χρησιμοποιείται επίσης ο διαστολέας πέους PeniMaster PRO για τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα.
Δυνατότητες συνδυαστικής θεραπείας για τη διατήρηση της σεξουαλικής λειτουργίας σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ριζική μετατεκτομή για εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη
Ο καρκίνος του προστάτη (PCa) είναι ένας από τους πιο κοινούς κακοήθεις όγκους σε μεσήλικες και ηλικιωμένους άνδρες και κατατάσσεται στην τέταρτη θέση στη δομή νοσηρότητας των ογκολογικών ασθενειών στη Ρωσία [1]. Τα τελευταία δέκα χρόνια, η συχνότητα των ασθενειών PCa έχει αυξηθεί περισσότερο από 120,5 τοις εκατό [2].
Είναι γνωστό ότι η πιο σημαντική και διαδεδομένη μέθοδος θεραπείας για τον εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη είναι η χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική θεραπεία εξασφαλίζει το ειδικό για τον καρκίνο ποσοστό επιβίωσης σε σύγκριση με τις τακτικές αναμονής και δω [3].
Σύμφωνα με τις κλινικές συστάσεις της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ουρολόγων, η ριζική προστατεκτομή (RRP) είναι η τυπική διαδικασία για τη θεραπεία του εντοπισμένου καρκίνου του προστάτη όταν η αναμενόμενη διάρκεια ζωής του ασθενούς είναι δέκα χρόνια και άνω [4,5].
Το ζήτημα της αύξησης της διάρκειας ζωής των ασθενών που έχουν υποστεί RRP σχετίζεται άμεσα με το ζήτημα της αύξησης της ποιότητας ζωής. Το RRP έχει βρεθεί ότι σχετίζεται με μια σειρά από μειονεκτήματα που περιορίζουν σοβαρά την ποιότητα ζωής, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης λίμπιντο, της στυτικής δυσλειτουργίας, του μειωμένου μήκους του πέους, της καμπυλότητας του πέους και των διαταραχών της εκσπερμάτωσης [6,7].
Η αποκατάσταση της σεξουαλικής λειτουργίας μετά από RRP έχει μελετηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά παρά τα δημοσιευμένα ερευνητικά αποτελέσματα, δεν υπάρχει ομόφωνη γνώμη για την κατάσταση της στυτικής λειτουργίας μετά από RRP μεταξύ Ρώσων και ξένων συγγραφέων [8,9,10,11, 12,13]. Η μεγάλη επίδραση της στυτικής δυσλειτουργίας στην ποιότητα ζωής συμβαδίζει με την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα περαιτέρω ερευνών για την κατάσταση της στυτικής λειτουργίας σε ασθενείς που έχουν υποστεί RRP [14,15,16,17].
ΣΚΟΠΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ: Η αξιολόγηση της δυνατότητας συνδυαστικής θεραπείας της σεξουαλικής λειτουργίας σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ριζική προστατεκτομή για εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη ως παράγοντα βελτίωσης της ποιότητας ζωής.
Δημοτικό Νοσοκομείο Νο. 3 (Κλινική Podgorbunsky, Κρατικό Ίδρυμα Οικιακής Υγείας) στο Kemerovo1, Κέντρο Burnazâna (Ομοσπονδιακό Κρατικό Οικιακό Ίδρυμα, Κέντρο Αιματολογικής Έρευνας, Ομοσπονδιακό Ιατρικό Κέντρο Βιοφυσικής) της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ιατρικής και Βιολογίας της Ρωσίας στη Μόσχα2
Kyzlasov Pavel PhD Επικεφαλής του τμήματος ουρολογίας
Ομοσπονδιακή Ιατρική Βιολογική Υπηρεσία Burnasyan Ομοσπονδιακό Ιατρικό Βιοφυσικό Κέντρο
www.fmbcfmba.ru
Pomeshkin Evgeny PhD Επικεφαλής του τμήματος ουρολογίας, επικεφαλής ουρολόγος Kemerovo
MA Podgorbunsky City Δημοτικό Νοσοκομείο
www.gkb3.ru
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ:
Η παρούσα μελέτη περιλαμβάνει 60 άνδρες με μέση ηλικία 64,6±4,7 ετών με επαληθευμένο τοπικό καρκίνο του προστάτη που έλαβαν θεραπεία υπό τις συνθήκες του Τμήματος Ουρολογίας του Κέντρου Burnazâna (Ομοσπονδιακό Κρατικό Οικιακό Ίδρυμα, Κέντρο Αιματολογίας, Ομοσπονδιακό Ιατρικό Κέντρο Βιοφυσικής) από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ιατρικής και Βιολογίας της Ρωσίας στη Μόσχα.
Όλες οι εξετάσεις ασθενών συμμορφώνονται με τα πρότυπα δεοντολογίας της Επιτροπής Βιοηθικής, τα οποία αναπτύχθηκαν σε σχέση με τη Διακήρυξη του Ελσίνκι της Παγκόσμιας Ιατρικής Εταιρείας «Ηθικές Αρχές για την Ιατρική Έρευνα που περιλαμβάνει ανθρώπους».
Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν μόνο άνδρες κάτω των 70 ετών που δεν είχαν σοβαρές σωματικές παθολογίες, σακχαρώδη διαβήτη και είχαν ενδιαφέρον για τη διατήρηση της σεξουαλικής λειτουργίας κατά τη μετεγχειρητική περίοδο.
Σε όλους τους ασθενείς, ο διεθνής δείκτης στυτικής λειτουργίας σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο IIEF-5 και η ποιότητα ζωής σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο QoL (Quality of life) αξιολογήθηκαν κατά τη διάρκεια της μελέτης. Επιπλέον, το μήκος του πέους (L) και η σκληρότητα στύσης σύμφωνα με την κλίμακα σκληρότητας στύσης (EHS) του πέους (Πίν. 1) μετρήθηκαν τρεις φορές σε όλους τους ασθενείς, σχηματίζοντας μια μέση τιμή.
Πίνακας 1 Κλίμακα σκληρότητας στύσης πέους (EHS).
| Βαθμός | |||
| 1 | 2 | 3 | 4 |
| Το πέος είναι διευρυμένο αλλά όχι αρκετά σκληρό | Το πέος είναι σκληρό, αλλά όχι αρκετά σκληρό για διείσδυση | Το πέος είναι αρκετά σκληρό για διείσδυση, αλλά και πάλι όχι εντελώς σκληρό | Το πέος είναι εντελώς σκληρό και άκαμπτο |
Οι μετρήσεις ελέγχου πραγματοποιήθηκαν πριν από τη χειρουργική επέμβαση και 7, 30 και 90 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Αρχικά, οι ασθενείς που εγγράφηκαν στη μελέτη δεν είχαν όλοι σημαντικές διαφορές στο κλινικό ιστορικό και στις λειτουργικές βαθμολογίες. Σύμφωνα με το σχεδιασμό της μελέτης, οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες χρησιμοποιώντας έναν τυχαίο πίνακα. Οι ασθενείς της πρώτης ομάδας (ομάδα ελέγχου, n=20) δεν έλαβαν ειδική προφύλαξη για τη διατήρηση του μήκους του πέους και της στυτικής λειτουργίας. Οι ασθενείς της δεύτερης ομάδας (n=20) έλαβαν αναστολείς PDE-5 σε δόση 5 mg ημερησίως για τρεις μήνες μετά την επέμβαση. Οι ασθενείς της τρίτης ομάδας (n=20) συνδύασαν τη λήψη αναστολέων PDE-5 σε δόση 5 mg με τη χρήση επεκτατικού κενού για περίοδο τριών μηνών. Η συσκευή κενού PeniMaster®PRO χρησιμοποιήθηκε ως προέκταση και οι ασθενείς της τρίτης ομάδας έπρεπε να φορούν την προέκταση για τουλάχιστον τρεις ώρες την ημέρα σε διάστημα τριών μηνών.
Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων που ελήφθησαν πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του λογισμικού STATISTICA 6.0. Η υπόθεση της κανονικής κατανομής δοκιμάστηκε χρησιμοποιώντας το τεστ Shapiro-Wilk. Η μέση (M) και η τυπική απόκλιση (SD) προσδιορίστηκαν για κάθε άμεση μεταβλητή που έχει κανονική κατανομή.
Οι τιμές του p<0,05 αποδείχθηκαν στατιστικά σημαντικές. Πραγματοποιήθηκε σύγκριση των τριών ομάδων σύμφωνα με τη βαθμολογία Η του τεστ Kruskal-Wallis και σε p<0,05 εφαρμόστηκε μια ζευγαρωμένη σύγκριση της ομάδας χρησιμοποιώντας τη δοκιμή Mann-Whitney εφαρμόζοντας τη διόρθωση Bonferroni. Το τεστ Wilcoxon χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της δυναμικής των παραμέτρων.
PeniMaster PRO για τη μετεγχειρητική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη Κλινική μελέτη 2015/2016
- Αποτελέσματα:
- Ομάδα 1: βράχυνση του πέους μετά από 3 μήνες: περίπου - 1,6 cm / - 12,45%
- Ομάδα 2 (με φάρμακο):
Βράχυνση του πέους μετά από 3 μήνες: περίπου - 1,2 cm / - 10,26% - Ομάδα 3 (με επέκταση πέους PeniMaster PRO):
ΕΠΕΚΤΑΣΗ του πέους μετά από 3 μήνες: περίπου + 0,75 cm / + 5,5% - Διαφορά στο μήκος του πέους ομάδα 1 (χωρίς θεραπεία) / ομάδα 3 (με το PeniMaster PRO): περίπου 18%
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων της μέτρησης του μήκους του πέους έδειξε ότι στην ομάδα ελέγχου, η μέση μείωση του μήκους του πέους ήταν 0,73±0,08 cm 7 ημέρες μετά την επέμβαση, 0,95±0,06 cm μετά από 30 ημέρες και 1,635±0,0 μετά από 3 μήνες .12 cm σε σύγκριση με προεγχειρητικές μετρήσεις (Εικ. 1) . Η μείωση στο μήκος του πέους 3 μήνες μετά τη χειρουργική επέμβαση ήταν 12,45 τοις εκατό.
Στη δεύτερη ομάδα ασθενών που έλαβαν τους αναστολείς PDE-5, η μέση μείωση στο μήκος του πέους ήταν 0,75±0,08 cm μετά από 7 ημέρες, 1,125±0,07 cm μετά από 30 ημέρες και 1,175±0,08 cm μετά από 3 μήνες cm σε σύγκριση με τις προεγχειρητικές μετρήσεις ( Εικ. 2) . Σύμφωνα με τα δεδομένα που ελήφθησαν, στη δεύτερη ομάδα η μείωση του μήκους του πέους ήταν 10,26 τοις εκατό, δηλαδή 2,19 τοις εκατό μικρότερη από την ομάδα ελέγχου.
Στην τρίτη ομάδα ασθενών, οι οποίοι έλαβαν συνδυασμό λήψης αναστολέων PDE-5 και χρήση επεκτατικού κενού, η μέση μείωση του μήκους του πέους μετά από 7 ημέρες ήταν 0,78±0,1 cm (Εικ. 3) . Μετά από 30 ημέρες, παρατηρήθηκε στατιστικά αξιόπιστη αύξηση στο μήκος του πέους κατά 0,175±0,08 cm και μετά από 3 μήνες η αύξηση του μήκους ήταν 0,75±0,08 cm. Έτσι, παρά τη μείωση κατά 5,7 τοις εκατό στο μήκος του πέους στις 7 ημέρες, υπήρξε αύξηση 5,5 τοις εκατό στο μήκος του πέους στις 90 ημέρες σε σύγκριση με την αρχική τιμή.
Κατά την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των δοκιμών σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο IIEF-5, ελήφθησαν τα ακόλουθα δεδομένα: στην πρώτη ομάδα, η συνολική βαθμολογία της σοβαρότητας της στυτικής δυσλειτουργίας πριν από την επέμβαση αντιστοιχούσε σε 16,5 βαθμούς, επτά ημέρες μετά την επέμβαση αυξήθηκε κατά 6,45 ±1,3 μονάδες, που ήταν κατά μέσο όρο 9,7 μονάδες (Εικ. 4) . Μικρή αύξηση στις 10,1 και 10,2 μονάδες, αντίστοιχα, σημειώθηκε μετά από 30 και 90 ημέρες.
Στη δεύτερη ομάδα, η συνολική βαθμολογία του βαθμού της στυτικής δυσλειτουργίας μειώθηκε κατά 6,45±1,3 μονάδες 7 ημέρες μετά την επέμβαση, δηλαδή στους 9,7 βαθμούς (Εικ. 5) . Μετά από 30 και 90 ημέρες, σημειώθηκε αύξηση στη συνολική βαθμολογία, η οποία ήταν 13,2 και 13,4 μονάδες, αντίστοιχα. Κατά την αξιολόγηση της συνολικής βαθμολογίας στυτικής δυσλειτουργίας στην τρίτη ομάδα, τα δεδομένα που ελήφθησαν δεν διέφεραν στατιστικά αξιόπιστα από τα αποτελέσματα που ελήφθησαν στη δεύτερη ομάδα (Εικ. 6) .
PeniMaster PRO για τη μετεγχειρητική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη Κλινική μελέτη 2015/2016
- Μετά από 90 ημέρες, η σκληρότητα του πέους των ατόμων που δεν υποβλήθηκαν σε θεραπεία από την Ομάδα 1 δεν ήταν πλέον αρκετά σκληρή για να εμπλακούν σε σεξουαλική επαφή.
- Στις ομάδες 2 και 3 (με το PeniMaster PRO), τα άτομα πέτυχαν μια στύση αρκετά σκληρή για σεξουαλική επαφή.
- Άλλες μελέτες δείχνουν επίσης βράχυνση του πέους κατά 1-3 cm μέσα σε ένα χρόνο μετά την αφαίρεση του προστάτη.
- Η παρούσα μελέτη δείχνει ότι το PeniMaster PRO όχι μόνο διατηρεί το μήκος του πέους μετά την αφαίρεση του προστάτη, αλλά το βελτιώνει.
- Όχι μόνο η ανάρρωση από τη νόσο, αλλά και η αποκατάσταση των συνεπειών της είναι σημαντική στη σύγχρονη ιατρική.
- Δεν υπάρχουν τυπικές οδηγίες για τη θεραπεία μετά από μια προστατεκτομή.
Κατά την αξιολόγηση του βαθμού σκληρότητας του πέους σύμφωνα με την κλίμακα EHS, προέκυψαν τα ακόλουθα αποτελέσματα: ο βαθμός σκληρότητας στύσης στην πρώτη ομάδα πριν από την επέμβαση ήταν 3,1 και μειώθηκε σε 1,22±0,2 επτά ημέρες μετά την επέμβαση. Μετά από 30 και 90 ημέρες ήταν 2, που αντιστοιχεί σε ένα αρκετά σκληρό πέος αλλά όχι σε ένα αρκετά σκληρό πέος για διείσδυση και για εκτέλεση σεξουαλικής επαφής.
Τα δεδομένα που λήφθηκαν στη δεύτερη και την τρίτη ομάδα δεν διέφεραν και χαρακτηρίστηκαν από μείωση του βαθμού σκληρότητας του πέους τις πρώτες 7 ημέρες και περαιτέρω από τάση αύξησης μέχρι τον 3ο βαθμό, που σημαίνει επαρκής σκληρότητα για διείσδυση.
Η ποιότητα ζωής σύμφωνα με την κλίμακα QOL (Quality of life) ήταν 2,1 βαθμοί στην πρώτη ομάδα πριν την επέμβαση και επιδεινώθηκε κατά 2,05±0,3 βαθμούς 7 ημέρες μετά την επέμβαση. Επιπλέον, διαπιστώθηκε θετική τάση βελτίωσης, έτσι ώστε η μέση ποιότητα ζωής να ήταν 3,7 μονάδες 30 και 90 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση.
Επιπλέον, στη δεύτερη και τρίτη ομάδα, 7 ημέρες μετά το χειρουργείο, η ποιότητα ζωής μειώθηκε στους 4,15 βαθμούς και μετά από 30 και 90 ημέρες αυξήθηκε σε 2,4 βαθμούς στη δεύτερη ομάδα και 2,6 βαθμούς στην τρίτη, αντίστοιχα ομάδα που εντοπίστηκε. Δεν προέκυψαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην ποιότητα ζωής στη δεύτερη και την τρίτη ομάδα.
Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, δεν υπάρχουν επί του παρόντος πειστικά στοιχεία σχετικά με τη χρήση αναστολέων PDE-5 για την αποκατάσταση της σεξουαλικής λειτουργίας σε άνδρες που έχουν υποβληθεί σε ριζική προστατεκτομή για εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη. Επιπλέον, δεν υπάρχει ομόφωνη γνώμη σχετικά με τις δοσολογίες, τη διάρκεια και τους χρόνους θεραπείας για τη χρήση αναστολέων PDE-5 σε αυτήν την κατηγορία ασθενών.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνών των A. Briganti et al. [18] η στυτική δυσλειτουργία (37%) βρέθηκε πολύ λιγότερο συχνά στην ομάδα ασθενών που λάμβανε σταθερούς αναστολείς PDE-5 κατά την περίοδο μετά την επέμβαση παρά στην ομάδα ελέγχου (73%, p<0,001), η οποία συνολικά αντιστοιχεί στην τα δεδομένα που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της μελέτης είναι συγκρίσιμα. Η συχνότητα της στυτικής δυσλειτουργίας στην ομάδα ελέγχου μετά από τρεις μήνες ήταν 75 τοις εκατό (15 ασθενείς), στη δεύτερη ομάδα 15 τοις εκατό λιγότερη, δηλαδή 60 τοις εκατό (12 ασθενείς) και στην τρίτη ομάδα 20 τοις εκατό μικρότερη από την ομάδα ελέγχου, δηλαδή 55 τοις εκατό (11 άτομα).
Ένας αριθμός μελετών έχει δείξει μείωση του μήκους του πέους κατά 1-3 cm κατά τη διάρκεια ενός έτους παρακολούθησης σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ριζική προστατεκτομή [19,20]. Στην παρούσα μελέτη, ελήφθη υπόψη η αλλαγή στο μήκος του πέους εντός τριών μηνών μετά την επέμβαση, με την ομάδα ελέγχου να παρουσιάζει μείωση μήκους έως και 1,64±0,12 cm και τη δεύτερη ομάδα να παρουσιάζει μέτρια μείωση στο μήκος του πέους, η οποία ήταν κατά μέσο όρο 1,175±0,01 εκ.
Η σηραγγώδης ίνωση, η οποία εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της υιοθέτησης των λείων μυϊκών κυττάρων των σηραγγωδών σωμάτων μετά από βλάβη στα στυτικά νεύρα, μπορεί να υποψιαστεί ως πιθανός μηχανισμός για τη μείωση του μεγέθους του πέους.
Προηγούμενες μελέτες [21] έδειξαν ότι η χρήση επεκτατικών κενού επιτρέπει τη διατήρηση του μήκους του πέους μετά από ριζική προστατεκτομή. Ταυτόχρονα, υπάρχει αντίθετη άποψη για τη χρήση διαλυτικών κενού, η οποία θεωρεί τον κίνδυνο ανάπτυξης σηραγγώδους ίνωσης ως αποτέλεσμα της εμφάνισης ισχαιμίας των σηραγγωδών σωμάτων, οξέωσης και ανεπαρκούς χαλάρωσης των λείων μυών [22]. Τα αποτελέσματα που λήφθηκαν κατά τη διάρκεια της παρούσας μελέτης έδειξαν όχι μόνο τη δυνατότητα διατήρησης του μήκους του πέους συνδυάζοντας την ημερήσια πρόσληψη αναστολέα PDE-5 και την καθημερινή χρήση της επέκτασης κενού, αλλά και το μήκος του πέους κατά 0,75±0,01 cm για αύξηση.
Στην τρέχουσα κατάσταση ανάπτυξης της κοινωνίας, η ποιότητα ζωής είναι ένα σημαντικό και απαραίτητο μέρος της γενικής υγείας και ευημερίας του ασθενούς.Πολλές μελέτες που είναι αφιερωμένες στην αξιολόγηση της ποιότητας ζωής έχουν δείξει τη σημασία και την αναγκαιότητα της ανάπτυξης και της εφαρμογής πρόγραμμα αποκατάστασης ασθενών. Επί του παρόντος δεν υπάρχουν αυστηροί και συνιστώμενοι αλγόριθμοι για την αποκατάσταση των ασθενών μετά από ριζική προστατεκτομή με αποδεδειγμένο αποτέλεσμα [7,14,15,16,17].
PeniMaster PRO για τη μετεγχειρητική θεραπεία του καρκίνου του προστάτη Κλινική μελέτη 2015/2016
- Ο συνδυασμός του αναστολέα PDE-5 και του PeniMaster PRO αποτρέπει τη συρρίκνωση του πέους και επιμηκύνει το πέος μετά την αφαίρεση του προστάτη.
- Η στυτική δυσλειτουργία είναι έως και 20% πιο συχνή μετά την προστατεκτομή εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία.
- Η στυτική δυσλειτουργία επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Τα αποτελέσματα που προέκυψαν ως μέρος της μελέτης επιτρέπουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:
- επί του παρόντος δεν υπάρχει ενοποιημένη τυπική διαδικασία για την αποκατάσταση της σεξουαλικής λειτουργίας σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε ριζική προστατεκτομή για εντοπισμένο καρκίνο του προστάτη.
- ο συνδυασμός της ημερήσιας πρόσληψης αναστολέων PDE-5 και η χρήση ενός επεκτατικού κενού επιτρέπει όχι μόνο την πρόληψη της μείωσης του μήκους του πέους, αλλά και την αύξηση του μήκους του πέους κατά 0,75±0,01 cm.
- η συχνότητα της στυτικής δυσλειτουργίας μετά από ριζική προστατεκτομή είναι 15 και 20 τοις εκατό χαμηλότερη στους ασθενείς των ομάδων I και II σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, αντίστοιχα.
- η κατάσταση της στυτικής δυσλειτουργίας επιδεινώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών στην μετεγχειρητική περίοδο.
